Blog Archieven - Silvia Philippi

Halve marathon en hitte!

6 juni 2016
En toen was het 5 juni, de dag van de halve marathon. De laatste paar weken dacht er aan om de halve marathon niet te gaan lopen. Ik was niet in vorm, het liep niet lekker, dus waarom zou ik hem gaan lopen?
Maar ja, dan hoor je al die mensen die hem wel gaan lopen en dan gaat het toch kriebelen. Ik zal spijt krijgen als ik hem niet loop, dacht ik. Dus een paar uur voordat de inschrijving sloot, heb ik me toch ingeschreven.
5 juni was warm, erg warm! Maar ik ging starten met een relaxed gevoel, want een goede tijd zou ik niet neerzetten en met deze hitte helemaal niet. Dus ik begon relaxed en ik liep eigenlijk lekker op een schema van 2 uur. Totdat ik de polder in kwam. De hitte sloeg toe en ik kon alleen maar aan water denken, wat een dorst had ik. Terwijl er wel genoeg drankposten waren. Ik ging steeds verder van mijn schema onder de 2 uur af. Ik wilde uitstappen, maar op 15 km stond mijn familie mij op te wachten, dus tot daar moest ik sowieso lopen. Blij door de aanmoediging van familie en vrienden liep ik even weer goed op schema. Maar toen zakte ik weer in. De momenten om uit te stappen kwamen steeds vaker. Totdat er in de stad flink met water werd gespoten. Heerlijk, daar knapt een mens van op! Ook de fijne aanmoedigingen van iedereen zorgde ervoor dat ik weer energie kreeg en uiteindelijk de finish behaalde. Over de tijd zullen we het maar niet hebben, maar ik heb mijn medaille!
Volgende keer neem ik revanche! Met een goede tijd en goede voorbereiding.

Schaapjes

10 mei 2016
Nadat ik een paar weken geleden mijn schema voor de halve marathon aan de kant heb gelegd, loop ik veel relaxter. Geen druk meer van een schema, tijden of bloktrainingen, heerlijk. Ook nog even naar de fysio geweest voor mijn enkelklachten. Met een paar simpele rekoefeningen zou het over gaan. Had ik toch veel eerder naar de fysiotherapeut moeten gaan! Eigenlijk was ik in ontkenning dat ik klachten had. Ik had geen zin om wekenlang bij een fysio te lopen. Aardige mensen hoor, maar ik wil gewoon lekker lopen en me niet bezighouden met oefeningen en allerlei stress van blessures. Maar deze blessure viel alles mee. Binnen 1,5 week zou mijn klachten veel minder moeten zijn. Hij had gelijk! Mijn klachten zijn veel minder. Maar mijn intensiteit van de training is ook afgenomen, dus het is misschien ook een kip of het ei-verhaal. Evengoed heb ik vanochtend fijn gelopen, zonder klachten. Gewoon relaxed, zonder schema. Daarbij kwam ik deze lieve, verbaasde schaapjes tegen, die zich afvroegen waarom ik daar zo hard liep. Nou gewoon, omdat het lekker is!

Het valt me dit jaar tegen. Ik ben niet zo in vorm als vorig jaar, terwijl ik gewoon netjes het schema voor de halve marathon volg. Misschien omdat ik de training nu alleen doe, dat het zo zwaar is. Vorig jaar was het ook zwaar, maar dan klaag je even na de training, neemt een kop koffie en dan is het over. Nu kom ik thuis en klaag ik alleen. Tja, da’s toch anders. Het schema gaat me ook steeds meer tegenstaan. Normaal vind ik het heerlijk om te gaan lopen, nu betrap ik me erop dat ik móet lopen, ik móet mijn schema lopen.

Afgelopen donderdag móest ik ook mijn schema weer lopen. Plichtsgetrouw als ik ben, doe ik dat dan ook. Ik liep de Arkemheenpolder in. Eerst de drukke Zevenhuizerstraat af, voorbij restaurant de Kooi en dan rechts de weilanden in. Een prachtige omgeving, rust en weidse natuur. Een paar pasgeboren lammetjes keken mij verbaasd en meewarig aan, toen ik verhit kwam langslopen. Verderop vlogen twee witte zwanen over het weiland. Langzaam verminderde mijn snelheid en ging ik genieten van mijn omgeving. Eindelijk kreeg ik het gevoel weer dat ik kwijt was. Gewoon heerlijk lopen in de natuur en genieten van de omgeving. Waarom doe ik dat niet vaker, waarom móet ik dat schema volgen? Zal ik die halve marathon gewoon laten schieten?

Bloktraining

21 maart 2016

Mijn nieuwe schoenen lopen heerlijk! Ik wilde eerst de oude en nieuwe nog afwisselen, maar er zit zo’n verschil in demping, dat ik dat niet doe. Mijn spierpijn is ook veel minder. Waar ik wel op moet letten, is mijn houding. Als ik niet goed loop, dan verkramp ik en krijg ik alsnog spierpijn. Ik neem me voor om rustig en relaxed te lopen. Het schema van de halve marathon geeft echter aan dat ik een bloktraining moet doen. En dat is best een zware training, 10 min op 75%, 15 min 85%, 5 min 95 % en 10 min op 85% en dan weer terug en alles herhalen. Normaal vind ik dit best een leuke training, maar nu moet ik het alleen doen. Er is helaas geen gezamenlijke training voor de halve van Amersfoort. De bloktraining is zwaar. Ik moet het echt uit mijn tenen halen, om nog even aan te zetten. En dan ook nog rustig en relaxed lopen. Dat valt niet mee. Maar ik heb toch netjes mijn schema afgemaakt, dus ik kan deze training weer afvinken op het schema!

Nieuwe schoenen

14 maart 2016

Ik ben nog steeds behoorlijk verkouden, maar ik probeer mijn schema voor de halve marathon vol te houden. Ik moet natuurlijk niet terugvallen, anders ben ik bang dat ik het niet haal om 5 juni de halve te lopen. Wanneer ik een LSD loopje in Vathorst loop, willen mijn benen echt niet meer. Echt doodmoe, bijna strompelend kom ik thuis. Wat heb ik een pijn in mijn benen! En ook later die week na de training heb ik echt flinke spierpijn en ben ik moe in mijn benen. Normaal heb ik dat helemaal niet. Zou ik dat toch nog niet fit genoeg zijn? Of moet ik misschien nieuwe schoenen? Ik ga eens na hoeveel kilometer ik erop heb zitten met deze schoenen. Als ik alles bij elkaar optel, kom ik op zo’n 1000 km. Dat klinkt best veel. Maar mijn schoenen zijn nog maar 9 maanden oud, die moeten toch langer mee kunnen gaan. Ik besluit naar Runnersworld te gaan. En als ik de nieuwe schoenen aan pas, weet ik het zeker. Wat een verschil, deze nieuwe schoenen lopen heerlijk. Ik moet nieuwe schoenen. Bij de oude schoenen is de demping is er totaal uit. Daarom werd ik zo moe. De nieuwe schoenen gaan in de doos mee naar huis. Ben echt benieuwd of het helpt tegen de pijn in mijn benen. Morgen ga ik ze gelijk aan doen bij de training!

Ziek

26 februari 2016

Vanochtend heerlijk gelopen in het polderlandschap achter Vathorst. In het begin had ik niet zo veel zin, maar ik besloot heel rustig te lopen. Het zou gewoon een relaxed loopje worden, richting de polder. Het ging steeds beter. Maar vooral de omgeving waar ik liep was zo mooi, dat ik eigenlijk niet wilde stoppen. Daarom heb ik bijna 19 km gelopen! Volgens het schema van de 1/2 marathon was dit eigenlijk te veel, maar ach, als het lekker gaat, waarom dan niet. De lange fietspaden in de polder en de prachtige vergezichten vragen gewoon om veel kilometers te maken richting de Zeedijk van het Nijkerkernauw/Eemmeer. Echt een aanrader!

LSD loopje

26 februari 2016

Vanochtend heerlijk gelopen in het polderlandschap achter Vathorst. In het begin had ik niet zo veel zin, maar ik besloot heel rustig te lopen. Het zou gewoon een relaxed loopje worden, richting de polder. Het ging steeds beter. Maar vooral de omgeving waar ik liep was zo mooi, dat ik eigenlijk niet wilde stoppen. Daarom heb ik bijna 19 km gelopen! Volgens het schema van de 1/2 marathon was dit eigenlijk te veel, maar ach, als het lekker gaat, waarom dan niet. De lange fietspaden in de polder en de prachtige vergezichten vragen gewoon om veel kilometers te maken richting de Zeedijk van het Nijkerkernauw/Eemmeer. Echt een aanrader!

Maximale hartslag

Nu ik een nieuw sporthorloge heb mét hartslagmeter, moet ik natuurlijk wel kunnen trainen op mijn hartslag. Dus ik moet weten wat mijn maximale hartslag is.

Ik kan naar een sportarts gaan en mijn maximale hartslag laten meten. Maar ik wil eerst kijken of ik het ook zelf kan. Dus op een goede vrijdag trek ik mijn hardloopschoenen aan en ga ik naar de brug over de Eem. Ik ben van plan daar een aantal keer tegen op te lopen, om zo tot het maximale te gaan. Het blijkt dat het wel een lange heuvel is, en ook de terugweg is lang, dus ik ben al lang weer hersteld, als ik weer naar boven moet. Ik besluit verder te lopen en mijn maximaal te halen gewoon onderweg. Ik loop lekker Coelhorst in waar het rustig is. De eerste keer versnellen, verzuur ik bij 175 hartslagen. Dit probeer ik vol te houden en op het eind nog even net iets harder te lopen. Mijn hartslag komt tot 183. Dat moet toch beter kunnen denk ik, dus na een kleine rustpauze, ga ik er nog een keer voor. Dit maal verzuur ik weer bij 175 hartslagen, ik versnel het laatste stuk, maar kom niet verder dat 186 hartslagen. En ik heb het al moeilijk! Dit gaat echt niet makkelijk. Tijdens mijn training heb ik een keer een hartslag van 200 gemeten, ik moet toch beter mijn best doen. Een laatste keer denk ik, ik ga tot het alle uiterste! Ik heb het zwaar, maar mijn hartslag wil nu niet verder dan 178. Pfff!

Het is echt moeilijk om dit alleen te doen. Ik dacht dit wel even te doen, maar om een gegeven moment dacht ik ook, wat ben ik me aan het uitsloven, hier in de prachtige polder?

Misschien toch maar eens naar een sportarts om echte goede waarden te meten

Nieuw sporthorloge

1 februari 2016

Ik heb een nieuw sporthorloge, de TomTom Cardio runner 2! En dankzij Lizzie bij Runnersworld heb ik een mooi exemplaar met blauw witte band!

Ik kon natuurlijk een nieuwe batterij in mijn oude horloge zetten. Maar die nieuwe horloges zijn zoveel leuker. Je resultaten kun je direct op je telefoon zien en de hartslagmeter is ook wel heel interessant. Ik loop de hele dag mijn hartslag te meten! De trap op kost meer hartslagen dan ik denk. En als ik heel relaxed ben, zakt mijn hartslag tot 50 :). Wil ik echt gaan trainen op hartslag, dan moet ik eerst mijn omslagpunt weten en zal ik dus een inspanningstest moeten doen. Leuk!

Vanavond weer lekker trainen met mijn nieuwe horloge :)!

De bank

27 januari 2016

Eergisteren heb ik mijn training bij de club gemist. De dag erna ga ik dan altijd een loopje voor mezelf doen. Maar mijn lijf voelde zwaar, ik was moe en ik had gewoon geen zin. De bank lag heerlijk, het kopje koffie smaakte goed en met een tijdschrift van Flow en mijn ipad binnen handbereik had ik niets te klagen. Maar ik werd er toch niet vrolijk van. In tegendeel, ik werd hartstikke chagrijnig. Ik weet het wel, je moet gewoon gaan lopen, ook al heb je geen zin. Je komt jezelf later wel tegen.

Dus vanmorgen direct mijn hardloopkleren aangetrokken. Het regende behoorlijk, ik kon mijn pet niet vinden, maar ik ging. Ik liep niet echt lekker – ik heb maar 10 km gelopen – maar ik heb iets gedaan. En de rest van de dag was ik in een veel beter humeur.

Dus mijn motto is: Gewoon gaan!